(بدان اي عزيز سالك كه) بر هر يك از دوستان آل محمد(ص) به حكم ولايت و وفاداري و ايمان به خداي علي عظيم و رسول كريم(ص) سزاوار است كه در دهه اول محرم تغيير حال دهد(و) در دل و صورت و هيئت او، آثار اندوه از آن مصائب بزرگ و نوائب سترگ كه بر آن خاندان جليل روي داده، ظاهر گردد ولا محاله پاره اي از لذات خويش را از خوردن و نوشيدن، بلكه خواب و سخن واگذارد و به منزله كسي باشد كه به پدر يا فرزند او مصيبتي وارد آمده است و حرمت ناموس خداي -جل جلاله- و حرمت رسول گرامي(ص) او و حرمت امام(ع) را از حرمت جان و خانواده خويش پست تر نشمارد و دوستي نسبت به جان و فرزندان و اهل و عيال خود را از دوستي پروردگار و پيغمبر و امامش(ص) بيشتر نداند. و خداي متعال در سوره توبه آيه 24 مي فرمايد: «بگو اگر پدران و پسران و برادران و زنان و خاندان شما و اموالي كه گرد آورده ايد، و تجارتي كه از كسادش بيمناكيد و سراهايي را كه خوش مي داريد، نزد شما از خدا و پيامبرش و جهاد در راه وي دوست داشتني تر است، پس منتظر باشيد تا خدا فرمانش را به اجرا درآورد و خداوند گروه فاسقان را راهنمايي نمي كند.»
و هرگاه كسي نتواند كه در تمام دهه چنين كند، لامحاله در روز نهم و دهم و شب يازدهم، لذات را ترك كند و لامحاله در هر روز دهه اول، حضرت امام حسين(ع) را به زيارت «معروفه عاشورا» زيارت كند. و در روز دهم تا عصر از خوردن و نوشيدن خودداري كند، بلكه جز در مقام ضرورت از سخن گفتن و ديدار برادران ديني هم بپرهيزد و آن روز را روز اندوه و گريه و زاري خود قرار دهد، و اگر بتواند در خانه خويش، با نيتي خالص، عزاي امام حسين(ع) را برپا نمايد، بايد همين كار را بكند و اگر نتواند، در مساجد يا خانه هاي دوستان به اين كار همت بگمارد و اين كار را از ديده مردمان پوشيده دارد تا از رياء دور و به اخلاص نزديك باشد و قسمتي از روز خود را در مجامع عزا بگذراند و قسمت باقي را در خلوت به عزاداري مشغول گردد و در گريه و اندوه، نظرش مواسات با اهل بيت(ع) و صدمات ظاهري كه از طرف دشمنان بر حضرت امام حسين(ع) وارد شده است بوده باشد.(1)
ـــــــــــــــــــ
1- المراقبات، ميرزا جواد ملكي تبريزي، ج 1، ص 30

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: